Zloty

Od Redakcji

Bajka o Barcisiowych Zlotach w wirtualnej sieci splotach…

Dawno, dawno temu na początku XXI wieku, krótko po powstaniu pierwszej internetowej odsłony Barcisiowego Forum miało miejsce niezwykłe wydarzenie, które wkrótce objawiło swoje brzemienne skutki. Otóż Artur Barciś po kilku miesiącach wirtualnych „Pogaduszek” zaprosił swoich sympatyków, na jak najbarciś rzeczywiste z nim spotkanie w realu.

I wcale nie na jakąś tam kawę, herbatę czy golonkę z piwem zapraszał, ale na prawdziwą ucztę duchową do Teatru Komedia, gdzie grał Amosa Harta w musicalu „Chicago”. Po spektaklu wszyscy, jak jeden mąż i jedna żona ochoczo udali się do nieco mniej „uduchowionego” miejsca celem kontynuacji czarującego wieczoru. Nim zaspany kur zapiał toastem strzemiennym kulturalne brzemię dało o sobie znać i zaowocowało Drugim Zlotem w maju tego samego roku. Tym razem Forumowicze zostali uraczeni musicalem „Taka noc nie powtórzy się nigdy” w reżyserii Artura Barcisia na scenie Teatru Syrena. Tak narodziła się nowa świecka tradycja corocznych spotkań wielbicieli talentu gospodarza Forum, na co dzień spotykających się w tym magicznym miejscu, jakim jest Barciślandia.

Każdy następny Zlot miał swój niepowtarzalny klimat, urok i smak, ale zawsze punktem wyjścia w zlotowym rozkładzie jazdy był spektakl teatralny, na który Gospodarz BF-u zapraszał barciśfanów. Dzięki szczodrości i uprzejmości Artura Barcisia Zlotowicze mogli zobaczyć takie perełki, jak „Kura na plecach”, „Stacyjkę Zdrój”, „Moją córeczkę”, „Dziwną parę”, „Kastę la vistę”, „Zemstę” czy „Mayday”. Dla osób spoza Warszawy była to niewątpliwie wielka gratka i olbrzymia doza niezapomnianych przeżyć. Tym barciś, że na Zloty ludzie przyjeżdżali nie tylko z najodleglejszych zakątków Polski, ale też z Wielkiej Brytanii, Niemiec, a nawet z Australii.

A po spektaklu – biesiada! Któż mógłby przypuszczać, że w Stolicy znajdzie się urokliwie „Dziki Zakątek”, gdzieś tam „Pod lasem”, w którym noc nie wiedzieć kiedy mijała na tańcach, gawędach i przedniej zabawie okraszonej sowicie niesamowitym poczuciem humoru i serdecznością Gospodarza. Dołóżmy do tego dodatkowe atrakcje typu: burza z piorunami, nocleg w namiotach, kąpiel błotna w miejsko-leśnych odstępach, okno otwierane drągiem, pogoń za ropuszką i szampan na śniadanie, a obraz będzie pełen.

Barcisiowe Zloty okazały się mieć czarodziejską moc przedzierzgania cienkiej przędzy wirtualnych znajomości w mocne powrozy realnych sympatii, a nawet, nie bójmy się tego słowa – przyjaźni. Dowodem na to są mini Zloty (tzw. STSy) organizowane ad hoc w porywie nagłej tęsknoty i z potrzeby serca. Skrzykuje się kilka/naście osób barcisiowej drużyny, komu tam akurat pasuje i spotykają się czy to na Kaszubach, w Tychach, pod Grodziskiem Wielkopolskim, Bełchatowie, albo w Krakowie, żeby pobyć razem i nacieszyć się sobą. I pomyśleć, że nie byłoby tego wszystkiego, gdyby nie Artur i jego Barcisiowy kawałek wirtualnej podłogi.

Każda bajka powinna kończyć się morałem, lecz tym razem będzie bardzo proste przesłanie – kto się czarodziejem serc urodził, takim na zawsze już pozostanie…
MiM