Paszkwil bilansowy…

Chandra połowiczna chodzi za mną krok w krok i jak tak dalej pójdzie, to jak nic udam się w depresję, a to wszystko z powodu wybrakowanej wiosny, ogólnopaństwowego klimatu w tonacji Salve Regina i całkiem prywatnego cykora przed zabiegiem usunięcia osobistej Al.-Kaidy z mojego czerepu. A im bliżej ku temu, tym częściej myślę o sporządzeniu życiowego bilansu zysków i strat, tylko nie wiem od czego zacząć.. od „winien” czy od „ma”?

To MA jakoś sympatyczniej wygląda, więc zacznijmy od tego, co ja też mam…

• niewątpliwie mam pięćdziesiątkę z małym ogonkiem na karku w charakterze psychicznego garba
• ciągle jeszcze nadwagę ale dr Dukan bardzo się stara, a ja mu w tym absolutnie nie przeszkadzam
• piegi i też ich nie wyrzucę, bo niby jak?
• nałogi… hmmm… ale to same przyjemnostki są
• usuniętą tarczycę… wola boska i skrzypce
• nie zdiagnozowaną do końca leukocytozę ..komentarz jak wyżej
• implancik sympatyczny bardzo, który trzyma jakoś w jednym kawałku mój kręgosłup niepokorny
• tendencję do popadania w stupor na różne tematy
• szczęście jak ku…tyzana w deszcz, bo niby dlaczego nigdy w nic nie wygrywam!!
• połowiczny talent do robienia rzeczy może nie zawsze społecznie pożytecznych ale za to często śmiesznych
• kilku sprawdzonych przyjaciół
• oraz kilku sprawdzonych wrogów
• kochającego mężczyznę, który kupuje kwiaty i nosi na rękach (ciekawe jak długo jeszcze hi,hi,hi)
• świętą wojnę z ZUS-em
• sklerozę, nerwicę i bezsenność uporczywą
• całkiem udane dziecko, niestety już dorosłe, samodzielne i bardzo pyskate…

Ej! To ja dużo mam… A czego to ja nie mam… a otóż na pewno nie mam:

• kilku fragmentów anatomii ale widocznie mało użytecznych skoro ciągle żyję
• uśmiechu jak z reklamy i długich warkoczy
• pieniędzy w ilościach dowolnych żeby móc kupować książki na kopy i kwintale
• prawa jazdy i na pewno mieć NIE będę
• wstrząsającej urody
• łagodnego charakteru
• cierpliwości i nerwów do polityki oraz politykierów wszelkiej maści i autoramentu
• wnucząt, ale może się w końcu doczekam…

Jakby nie patrzeć nie jest źle… bywało gorzej, a ludzie chwalili i wychodzi na to, że ja szczęściara jestem… Chyba jestem?…